ماکسیم بوتکویچ در اوکراین به عنوان یک روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر نام خود را مطرح کرد و به نمایندگی از پناهندگان و آوارگان داخلی کمپین کرد و در هیئت مدیره بخش عفو بین‌الملل در اوکراین خدمت کرد.
در پایان ژوئن، او در حالی که برای اوکراین می‌جنگید، توسط نیروهای روسی دستگیر شد و این شهرت به‌سختی به‌دست‌آمده به یک مسئولیت بالقوه خطرناک تبدیل شد.
تبلیغات روسیه شروع به لاف زدن درباره بازداشت آقای بوتکویچ تقریباً به محض اینکه او به گروگان گرفته شد، در کمین گروهان او در جریان نبرد برای شهر شرقی Sievierodonetsk شد. خانواده و دوستانش در ابتدا ترجیح دادند ساکت بمانند، به این امید که سکوت روند بازگرداندن او را به خانه تسریع بخشد.
اما از آنجایی که رسانه‌های طرفدار کرملین آقای بوتکویچ را به‌عنوان یک «جاسوس بریتانیایی» (او زمانی برای بی‌بی‌سی کار می‌کرد) و هم به‌عنوان «ناسیونالیست اوکراینی»، هم «فاشیست» و هم «مبلغ رادیکال» محکوم کرده‌اند. همکاران و عزیزان او برای زندگی او ترسیده اند و تصمیم گرفته اند که به طور عمومی در مورد او صحبت کنند تا رکورد را ثابت کنند.
آنها می گویند مردی که می شناسند برعکس آن چیزی است که در تلویزیون روسیه به تصویر کشیده شده است.
مادرش، یونیا بوتکویچ، گفت: «او هرگز دیدگاه های راست افراطی و چپ افراطی را نپذیرفت. او به عنوان فردی شکل گرفت که کاملاً با مواضع افراطی که معمولاً تهاجمی هستند بیگانه است.
جنگ روسیه و اوکراین را بهتر درک کنید
در واقع، خانم بوتکویچ گفت، پسرش یک صلح‌طلب بود که پس از حمله نیروهای نیابتی روسیه به شرق اوکراین در سال 2014، اظهار داشت که بهترین استفاده از استعدادهای او به عنوان یک فعال بود. اما در 24 فوریه، زمانی که موشک‌های روسی به زادگاه او، کیف، و شهرها و شهرک‌های سراسر کشور اصابت کرد، اوضاع تغییر کرد.
در همان روز، آقای بوتکویچ، 45 ساله، به یک مرکز استخدام نظامی گزارش داد.
او گفت: “من مدتی فعالیت حقوق بشری خود را ترک خواهم کرد، زیرا اکنون اول از همه، محافظت از کشور ضروری است، زیرا همه چیزهایی که در این سال ها روی آن کار کرده ام و همه چیزهایی که همه برای آن کار کرده ایم، قوانین است. زندگی ما و جامعه ما اکنون در معرض تهدید است.
او در 4 مارس فراخوانده شد و فرمانده جوخه در اطراف کیف شد، قبل از اینکه در اواسط ژوئن برای تقویت ارتش در حالی که برای حفظ سیویرودونتسک می جنگید، اعزام شد.
در 24 ژوئن، خانم بوتکویچ گفت، یک داوطلب با او تماس گرفت و به او گفت که ویدیویی از پسرش در اسارت در اینترنت در حال پخش است. دسته او ارتباط خود را با فرماندهان خود از دست داده بود. وقتی دو مرد به دنبال آب رفتند، او گفت، آنها اسیر شدند و سپس بقیه گروه را به دام روسی کشاندند.
خانم بوتکویچ 70 ساله گفت: «دوره ای بدتر از این در زندگی من وجود نداشته است.
پسر او یکی از حدود 7200 اسیر جنگی اوکراینی است که در بازداشت روسیه و نیروهای نیابتی آن در شرق اوکراین هستند. این عددی است که چشم انداز مبادله سریع را کم رنگ می کند.
تتیانا پچونچیک، یکی از بنیانگذاران در کنار آقای بوتکویچ از سازمان غیرانتفاعی حقوق بشر Zmina، گفت: “وضعیت بسیار پیچیده است، زیرا ما اسیر جنگی کمتری نسبت به روسیه داریم.” روسیه همچنین غیرنظامیان را اسیر می کند و آنها را به عنوان گروگان نگه می دارد و ما نیز باید آن افراد را مبادله کنیم. این نقض مستقیم قوانین بین المللی حقوق بشر است.»
مشخصات عمومی آقای بوتکویچ ممکن است به او کمک کند زنده بماند، اما ممکن است او را در برابر بدرفتاری آسیب پذیر کند. یولیا پایفسکا، پزشک برجسته اوکراینی، در مصاحبه ای با نیویورک تایمز، شکنجه و ضرب و شتم های بی امان را طی سه ماه حبس در روسیه شرح داد. او همچنین در مقابل دوربین های تلویزیونی کشیده شد و به عنوان یک تکیه گاه در تلاش برای نشان دادن اوکراینی ها به عنوان “نازی ها”، یکی از توجیهات کرملین برای تهاجم، مورد استفاده قرار گرفت.
او گفت که به همان اندازه که رفتارش سخت بود، می ترسید که زندانیان مرد با «بسیار بدتر» مواجه شوند.
آقای بوتکویچ آخرین بار در ماه می، در روز بازگشایی اپرای کیف، با تایمز صحبت کرد. او از پادگان خود برای حضور در اولین اجرا آمده بود.
«این نوعی قول است که ما پیروز خواهیم شد. زندگی ادامه خواهد داشت، نه مرگ.» مهم این است که فراموش نکنیم که این چیزی است که ما برای آن می جنگیم.»
ماریا وارنیکووا گزارش کمک کرد
